Korona K49A

Korona 49A - widok z przodu Korona 49A - widok z tyłu
Odbiornik Korona 49A - widok z przodu Odbiornik Korona 49A - widok z tyłu na chassis
Korona 49A - widok z tyłu na ściankę Korona 49A - widok chassis od tyłu
Odbiornik Korona 49A - widok z tyłu na ściankę Odbiornik Korona 49A - widok chassis od tyłu
Korona 49A - widok chassis od przodu
Odbiornik Korona 49A - widok chassis od przodu

Opis odbiornika

Korona typu 49A jest to najprostszy odbiornik produkowany przez Koronę w 1938 roku. Jest to maksymalnie uproszczony jednoobwodowy, dwulampowy i dwuzakresowy odbiornik. Schowany jest do prostej drewnianej skrzynki ze sklejki, która nie jest fornirowana, ale pomalowana specjalną porowatą farbą na ciemnooliwkowy kolor. Na dole po prawej stronie przedniej ścianki odbiornika znajduje się prostokątna skala, nad skalą jest trójkątny zielony znaczek z symbolem korony. Lewą górną część przedniej ścianki zajmuje głośnik ozdobiony dwiema poprzecznymi listewkami drewnianymi - górną dłuższą na całą szerokość skrzynki, dolną krótszą - tylko na szerokość materiału głośnikowego. Pod skalą umieszczone są trzy gałki - prawa służy do zmiany zakresu i wyłączenia odbiornika, środkowa to strojenie, lewa to reakcja. Odbiornik ten w wersji bateryjnej ma chassis identyczne jak w odbiornikach Philips 105B i Kosmos K88B.

Układ elektryczny odbiornika jest maksymalnie uproszczony. Do podłączenia anteny służą trzy gniazda - jedno bezpośrednio dołączone do obwodów, dwa pozostałe przez kondensatory o różnej pojemności - umożliwia to dopasowanie odbiornika do anten różnej długości. Z anteny do obwodu detektora sygnał przechodzi przez podwójny eliminator - jeden na zakres fal średnich drugi długich. Odbiornik nie jest wyposażony w regulację siły odbioru - wykorzystywać do tego celu można tylko reakcję, co dla silnych stacji może być niewystarczające.

Odbiornik ma jeden obwód, zmiana zakresów odbywa się przez zwieranie części cewki. Obwód steruje siatką pentody reakcyjnej typu S424 firmy Triotron (jest to odpowiednik lampy AF3). Z anody lampy poprowadzona jest reakcja za pomocą cewki reakcyjnej oddziałującej na cewkę siatkową, siła reakcji kontrolowana jest pojemnościowo za pomocą kondensatora zmiennego.

Na anodzie lampy reakcyjnej występuje również sygnał małej częstotliwości. Po prostym odfiltrowaniu resztek w.cz. wzmacniany jest przez pentodę głośnikową P434 (Odpowiednik lampy AL1). Wzmacniacz mocy jest bardzo prosty, w typowym układzie - w anodzie poprzez transformator głośnikowy podłączony jest głośnik.

Odbiornik zasilany jest z sieci prądu zmiennego z możliwością wybrania napięcia zasilającego. Do prostowania napięcia anodowego służy pojedyncza dioda prostownicza typu G429 (odpowiednik RGN354). Jest to prosty jednopołówkowy prostownik, co pozwala oszczędzić na połowie uzwojenia anodowego transformatora. Lampa ta jest trochę za słaba aby zasilić tak silną lampę głośnikową jak P434. Choć napięcia anodowe jest stosunkowo niskie - około 180V to i tak lampa prostownicza jest lekko przeciążona i zużywa się dość szybko. Do polaryzacji siatki lampy głośnikowej ujemnym napięciem wykorzystano układ ogólnego minusa - niskonapięciowy koniec uzwojenia anodowego dołączony jest do masy nie bezpośrednio ale przez opornik na którym wytwarza się ujemny spadek napięcia, który wykorzystany jest do polaryzacji siatki. Ze względu na oszczędności napięcie to jest bardzo słabo filtrowane z przydźwięku sieciowego.

Schemat odbiornika

Powrót