|
|
| Odbiornik Elektrit Majestic Z - widok z przodu | |
|
|
| Odbiornik Elektrit Majestic Z - widok chassis od tyłu | |
|
|
| Odbiornik Elektrit Majestic Z - widok chassis od przodu | Odbiornik Elektrit majestic Z - widok chassis od spodu |
Majestic jest najbardziej zaawansowanym odbiornikiem produkowanym przez firmę Elektrit w sezonie 1935/36. Wykorzystuje to samo chassis co prostszy model Splendid Z. Również cała część w.cz. odbiornika, z lampą AK1 jest identyczna ze Splendidem. Odbiornik schowany jest w drewnianej obudowie w układzie pionowym. Obie przednie krawędzie, górna i dolna są zaokrąglone, a wzdł↓ż obu pionowych krawędzi biegną szerokie listwy. Górną połowę przedniej ścianki, zajmuje materiał głośnika, schowany za trzema pionowymi szczebelkami. Poniżej głośnika umieszczona jest bębnowa skala odbiornika, otoczona bakelitową ramką. Skala nie ma wskazówki, odbieraną stację wskazuje podświetlony prostokąt, kolor podświetlenia jest zależny od odbieranego zakresu. Szybka skali jest szkłem powiększającym (nazywanym przez Elektrita „magnoskopem”), ponadto na górze widoczny jest wychyłowy wskaźnik siły sygnału. Pod skalą znajdują się trzy gałki. Środkowa, wyższa to strojenie, lewa - siłą głosu i wyłącznik, prawa - barwa tonu. Dodatkowo na prawej bocznej ściance dostępne jest pokrętło zmiany zakresów.
Układ elektryczny odbiornika jest rozwinięciem odbiornika Splendid, wykorzystuje nawet to samo chassis i tą samą mechaniczną konstrukcję skali. Cała część w.cz. - obwody wejściowe i mieszacz jest identyczna jak w Splendidzie. Sygnał z anteny podany jest na szeregowo połączone cewki wejściowe fal krótkich i wspólną dla fal średnich i długich. Przy odbiorze fal krótkich ta ostatnia jest zwarta przełącznikiem. Dla fal średnich i długich sprzężenie jest mieszane, indukcyjno-pojemnościowe, dla fal krótkich czysto indukcyjne. Filtr wejściowy fal krótkich ma postać jednego obwodu strojonego, dla gal średnich i długich zastosowano filtr pasmowy, sprzężony od góry małą pojemnością. Z wyjścia filtru pasmowego sygnał podany jest na siatkę czwartą oktody AK1 (lub MO465 firmy Tungsram). Oscylator lokalny wykonany jest klasycznie dla układu oktodowego, w układzie Meissnera (ze sprzężeniem indukcyjnym). Siatka druga oktody jest wyjściem oscylatora, dołączone są do niej szeregowo połączone cewki sprzęgające. Cewki obwodu oscylatora podłączone są do siatki pierwszej oktody, dla fal średnich i długich połączone są szeregowo, wraz z kondensatorami skracającymi (paddingami), dla fal krótkich cewka jest dołączana równolegle stykiem przełącznika
Obciążeniem mieszacza jest dwuobwodowy filtr pasmowy nastrojony na wartość częstotliwości pośredniej, która w tym odbiorniku jest niska - 128kHz. Filtr ten steruje siatką wzmacniacza p.cz. zbudowanego na selektodzie AF2 Philipsa lub jej odpowiedniku Tungsrama - HP4115. Stopień ten jest objęty pętlą automatycznej regulacji wzmocnienia (ARW), napięcie ARW z detektora podane jest na zimną stronę wtórnego obwodu filtru p.cz. W anodzie wzmacniacza p.cz. znajduje się drugi filtr pasmowy nastrojony na częstotliwość pośrednią, ponadto w szereg włączony jest również miliamperomierz pełniący rolę wskaźnika poziomu sygnału. Napięcie ARW jest zależne od poziomu sygnału odbieranego przez antenę i jest tym bardziej ujemne im silniejszy jest sygnał. Ponieważ prąd anodowy wzmacniacza p.cz. jest zależny od tego napięcia i jest tym mniejszy im bardziej ujemne jest napięcie ARW, a więc im silniejszy sygnał, to wskaźnik wskazuje "od tyłu" - największe wychylenie jest dla braku sygnału, im silniejszy sygnał tym wskazanie miernika jest mniejsze.
Z wtórnego obwodu filtru p.cz. sygnał trafia na diodę lampy E444 Philipsa lub DS4100 Tungsrama. Dioda ta służy do detekcji zarówno sygnału audio, jak i sygnału ARW. Składowa zmienna zdetekowanego sygnału stanowi odbierany dźwięk, poprzez potencjometr głośności podany jest on na siatkę części tetrodowej lampy E444/DS4100, która pracuje jako stopień wstępny wzmocnienia małej częstotliwości. Dodatkowo, poprzez przełącznik, na potencjometr podany jest sygnał z wejścia gramofonowego, inna sekcja przełącznika odłącza w pozycji "Gramofon" sygnał z detektora, aby nic nie zakłucało dźwięku odtwarzanego z płyt. Składowa stałą zdetekowanego sygnału w.cz. wykorzytywana jest jako napięcie automatycznej regulacji wzmocnienia (ARW). Po odfiltrowaniu sygnału audio polaryzuje ona siatki sygnałowe wzmacniacza p.cz. i mieszacza.
Ostatnim stopniem układu jest wzmacniacz końcowy audio wykorzystujący pentodę końcową typu E443H Philipsa lub PP4101 Tungsrama. Układ jest klasyczny, z głośnikiem podłączonym przez transformator głośnikowy. Dodatkowo, odbiornik posiada gniazdo do podłączenia głośnika zewnętrznego, połączone z pierwotnym uzwojeniem transformatora, więc dołączany głośnik musi posiadać własny transformator. Ponadto między anodę i masę włączony jest układ regulacji barwy, w postaci szeregowo połączonego kondensatora 30000cm i potencjometru regulacji barwy. Stopień końcowy, podobnie zresztą jak i wstępny wzmacniacz m.cz. polaryzowany jest z ogólnego minusa
Zasilacz odbiornika wykorzystuje transformator sieciowy dostarczający wszystkich niezbędnych napięć. Transformator posiada odczepy na uzwojeniu pierwotnym pozwalającym wybrać napięcie sieci zasilającej odbiornika na jedną z czterech wartości: 120V, 135V, 150V lub 220V. W odbiorniku zastosowano prostownik dwupołówkowy na duodiodzie typu 506 Philipsa lub PV495 Tungsrama. Wyprostowane napięcie filtrowane jest w filtrze typu Π, przy czym, typowo dla Elektrita dławik jest umieszczony pomiędzy kondensatorami od strony masy.