Elektrit Superior S


Elektrit Superior S- widok z przodu Elektrit Superior S - widok z tyłu
Odbiornik Elektrit Superior S - widok z przodu Odbiornik Elektrit Superior S - widok z tyłu na chassis
Elektrit Superior S - widok chassis od tyłu
Odbiornik Elektrit Superior S - widok z tyłu na ściankę Odbiornik Elektrit Superior S - widok chassis od tyłu
Elektrit Superior S - widok chassis od przodu Elektrit Superior S - widok chassis od spodu
Odbiornik Elektrit Superior S - widok chassis od przodu Odbiornik Elektrit Superior S - widok chassis od spodu

Opis odbiornika

Odbiornik Elektrit Superior S jest ostatnim z odbiorników zasilanych z sieci prądu stałego jakie były produkowane przez Elektrita. Jest to elegancka trzyzakresowa, trzyobwodowa konstrukcja, w układzie reakcyjnym. Obudowa odbiornika jest identyczna jak modelu Super 5, jedyna różnica to brak bocznej gałki zmiany zakresów obecnej w Elektricie Super 5. Skrzynka ma kształt prostopadłościenny, zbudowana jest w układzie pionowym. Górną połowę zajmuje głośnik zamaskowany tkaniną o charakterystycznym dla Elektrita splocie, poniżej znajduje się duża blaszana skala, z naniesionymi nazwami stacji. Pod skalą umieszczone są w rzędzie trzy pokrętła, z charakterystyczną literką 'E' wytłoczoną na ich czołowej powierzchni. Pokrętło lewe służy do nastawiania reakcji, pokrętło prawe do regulacji głośności, natomiast pokrętło środkowe, wyposażone w większą gałkę, ma dwie funkcje - po wciśnięciu umożliwia zmianę zakresów, po wyciśnięciu - strojenie odbiornika.

Układ elektryczny jest zbliżony do modelu tego radia zasilanego prądem zmiennym, główne różnice wynikają z odmiennego zasilania. Sygnał z anteny przez eliminator przechodzi na dwuobwodowy filtr pasmowy, pracujący dla fal długich i średnich, oraz na prosty, jednoobwodowy filtr dla fal krótkich. Po przejściu przez filtr sygnał w.cz. steruje siatką wzmacniacza w.cz. wykorzystującego selektodę B2047. Siatka tej lampy jest polaryzowana do masy, podczas gdy katoda otrzymuje regulowane potencjometrem głośności napięcie dodatnie. Taki układ, dzięki wykorzystaniu regulacyjnej charakterystyki selektody pozwala na regulację wzmocnienia w zakresie 1000:1, działającego dla wszystkich zakresów fal. Lampa wzmacniacza w.cz obciążona jest aperiodycznym dławikiem w.cz, a z następnym stopniem sprzężona jest pojemnościowo.

Po wzmocnieniu we wzmacniaczu w.cz. sygnał przechodzi do detektora reakcyjnego wykorzystującego pentodę B2046. Układ detektora jest klasyczny, z indukcyjną reakcją regulowaną pojemnościowo kondensatorem zmiennym połączonym w szereg z cewkami reakcyjnymi. Do siatki lampy detektora doprowadzony jest też sygnał z wejścia gramofonowego, lampa detekcyjna pracuje w tym przypadku jako wstępny wzmacniacz m.cz., jednak bez regulacji głośności sygnału, w takową regulację wyposażony musi być adapter gramofonowy. Za detektorem umieszczony jest również konwencjonalny wzmacniacz m.cz., oparty o pentodę głośnikową BL2. Układ wzmacniacza jest bardzo prosty, nie posiada nawet najprostszego regulatora barwy tonu, jedynie stały kondensator usuwający najwyższe częstotliwości akustyczne (szumy i gwizdy interferencyjne), leżące poza pasmem przesyłanym w sygnale radiowym. Odbiornik wykorzystuje typowy głośnik dynamiczny (ze stałym magnesem), istnieje możliwość załączenia do odbiornika głośnika zewnętrznego, musi to być jednak głośnik wysokoomowy, lub wyposażony w transformator.

Najbardziej nietypowym fragmentem odbiornika jest zasilacz. Ponieważ radio jest zasilane z sieci prądu stałego nie ma w nim diody prostowniczej. Ponadto nie można zastosować transformatora wytwarzającego napięcie żarzenia lamp, więc włókna żarzenia lamp połączone są w szereg, tak, że płynie przez nie stały prąd (dla lamp użytych w tym odbiorniku - 180mA), natomiast napięcia się dodają. Suma napięć żarzenia użytych lamp wynosi 70V i jest mniejsza od napięcia sieci (110 do 240V). Nadmiar napięcia wytracany jest na bareterze 1927 (dla napięcia sieci 220V) lub 1928 (dla 110V), który pełni jednocześnie rolę stabilizatora prądu żarzenia. Sieć zasilająca jest galwanicznie połączona z radiem (nie ma możliwości separacji), napięcie sieci jest tylko filtrowane w układzie dławikowo-pojemnościowym. Pewną ciekawostką, niestosowaną w innych odbiornikach z tego rodzaju zasilaniem jest rozdzielenie mas. Masa sygnałowa, do której jest podłączane uziemienie jest oddzielona od masy zasilania (minusa) za pomocą kondensatora 50000cm. Kondensator ten jest przerwą dla prądu stałego (zasilania), ale zwarciem dla prądów wysokiej częstotliwości. Do masy sygnałowej dołączone jest chassis, masa wejścia gramofonowego, gniazdo uziemienia, ekrany kondensatora strojeniowego, kubków i przewodów, do masy zasilania wyłącznie zasilanie i katody lamp. Dzięki takiemu trikowi wszystkie części metalowe odbiornika dostępne z zewnątrz są galwanicznie izolowane od sieci, dzięki czemu nie ma niebezpieczeństwa porażenia nikogo dotykającego odbiornik, dopóki kondensator separujący nie ma upływu.

Schemat odbiornika

Powrót