|
|
| Odbiornik Philips 4-38U - widok z przodu | Odbiornik Philips 4-38U - widok z tułu na ściankę |
|
|
| Odbiornik Philips 4-38U - widok z tyłu na chassis |
Odbiornik ten jest najprostszym superem produkowanym w Polsce przez Philipsa w tym sezonie, w wersji z zasilaniem uniwersalnym. Jest on bardzo podobny do odmiany zasilanej z sieci prądu zmiennego - 4-38A, główne różnice występują, co zrozumiałe, w układzie elektrycznym odbiornika. Schowany jest w identycznej drewnianej skrzynce jak odbiornik 4-38A, posiada analogiczny układ pokręteł i skalę. Podstawową różnicą jest brak możliwości podłączenia gramofonu i zewnętrznego głośnika, co spowodowane jest względami bezpieczeństwa, jako że odbiornik jest połączony z siecią zasilającą galwanicznie, bez transformatora. Również identyczna jest konstrukcja mechaniczna odbiornika wewnątrz - tak samo chassis podzielone jest na trzy moduły, analogicznie jak w wersji zmiennoprądej tego odbiornika.
Elektrycznie odbiornik jest prostą, czterolampową, siedmioobwodową superheterodyną. Sygnał z anteny jest podłączony na wejście typowego dwuobwodowego filtru pasmowego, tylko dla fal krótkich obwód wejściowy jest jednoobwodowy. Dla fal krótkich nie działa również ARW w mieszaczu. Mieszacz pracuje na oktodzie CK1. Generator lokalny (heterodyna) używa popularnego układu Meissnera. Przełączanie zakresów odbywa się przez zwarcie części zwojów cewek dla fal długich i średnich, dla fal krótkich jest dołączana dodatkowa cewka fal krótkich. Strojenie obwodów jest typowe u Philipsa - szerokości zakresów (stosunek maksymalnej do minimalnej częstotliwości obwodu na danym zakresie) regulowany jest trymerami, oddzielnie dla każdego zakresu, ale wartości częstotliwości skrajnych są nastawione na stałe. Nie można ich zmienić, gdyż reguluje się je indukcyjnością cewek, a ta jest w tym układzie nieregulowana - była strojona w fabryce za pomocą zgniatania aluminiowych kubków osłaniających cewki - widoczne są charakterystyczne rowki na obwodzie kubków, niestety uniemożliwia to późniejsze dostrojenie odbiornika.
Obciążeniem mieszacza jest dwuobwodowy filtr pasmowy który wysterowuje następną lampę - wzmacniacz częstotliwości pośredniej wykorzystujący selektodę CF3. Stopień ten jest objęty pętlą automatycznej regulacji wzmocnienia na wszystkich zakresach. Obciążeniem wzmacniacza p.cz. jest filtr pasmowy identyczny jak na wyjściu mieszacza. W tym modelu odbiornika wybrana została niska wartość częstotliwości pośredniej - 128kHz, co powoduje dokuczliwe efekty związane z częstotliwością lustrzaną (gwizdy), zwłaszcza na falach krótkich.
Sygnał pośredniej częstotliwości po wzmocnieniu we wzmacniaczu wysterowuje detektor zbudowany na diodach lampy CBC1. Jedna z diod jest detektorem ARW, druga detektorem audio. Sygnał m.cz. z detektora przez potencjometr regulacji głośności dostaje się na wstępny wzmacniacz m.cz. wykorzystujący triodę lampy CBC1. W odróżnieniu od swojego zmiennopradwego brata ten odbiornik nie ma wejścia gramofonowego, co jest podyktowane względami oszczędnościowymi - przy zasilaniu uniwersalnym trzeba je galwanicznie oddzielić od odbiornika. Wzmocniony sygnał m.cz. steruje już końcowym wzmacniaczem głośnikowym - wykorzystuje on pentodę głośnikową CL4.
Zasilacz odbiornika jest bardzo typowy. Napięcie sieciowe prostowane jest jednopołówkowo na diodzie CY1. Jedn z biegunów sieci (ujemny przy zasilaniu z sieci prądu stałego) dołączony jest bezpośrednio do masy odbiornika, drugi (dodatni przy zasilaniu stałoprądowym) do anody diody. Za diodą znajduje się filtr LC typu Π wygładzający tętnienia sieciowe. Włókna żarzenia lamp połączone są szeregowo, wraz z opornikiem wyrównującym (urdoxem) typu C8 dla napięcia sieci 220V lub C9 dla 110V. Opornik ten ma za zadanie stabilizować prąd żarzenia na wartości odpowiedniej dla lamp serii C - 200mA. Dodatkowo wykorzystując wewnętrzne połączenia w podstawce urdoxa (na schemacie zaznaczone linią przerywaną) po wstawieniu urdoxa typu C9 zwierane są dwa oporniki - jeden polaryzujący siatkę drugą lampy CF3 i siatki drugą, trzecią i piątą lampy CK1, i drugi, ograniczający udar prądowy przy ładowaniu kondensatorów w filtrze zasilacza. Dzięki temu w odbiorniku nie ma żadnych przełączników ustawianych w zalezności od napięcia sieci - wszystko załatwia wstawienie odpowedniego urdoxa.
Odbiornik 4-38U był produkowany również poza Polską (choć miał inną obudowę), nosił oznaczenie 461U i nosił nazwę Loisiris.